“Yma rydyn ni'n cynnig aberth i chi, Haul. Trugarha wrthym a llewyrcha dy wyneb. Yn ôl yr arfer, rydyn ni'n dod â'r rhai sydd wedi dy gablu a'th ddirmygu atat! Cosbi nhw ac edrych yn garedig ar eich pobl eto. O un mawr, dyma'th aberth!'

"Waw, roedd hynny'n eithaf hyll. Ydych chi'n meddwl ei fod wedi brifo Bill yn fawr? Mae'n debyg, pan mae'n jerks fel 'na. Fyddwn i ddim yn credu beth arall y gall person ei wneud ar ôl i'w galon gael ei rhwygo.'

“Os gwelwch yn dda, gadewch iddo fynd. Mae'n fy ngwneud i'n sâl!"

“Does dim ots, does dim byd ar ôl yn eich stumog beth bynnag. Pam y byddent yn bwydo dioddefwr y dyfodol hefyd. Efallai wedyn y byddant yn defnyddio ein tu mewn ar gyfer rhywbeth neu rywbeth tebyg. Mae hyn ar unwaith yn rhoi rhywfaint o ystyr i fywyd dynol."

"Ydy'r gair 'sinigiaeth a morbidrwydd' yn golygu unrhyw beth i chi?"

"Dyna ddau air os nad ydw i'n cyfri'r 'a'. Caf yr argraff mai dyna fy enwau canol. Pam wyt ti'n grac, dy fai di ydy o.'

"Fi sydd ar fai?"

“Wel, yn sicr, pwy ragfynegodd ffrwydrad yr Haul? Ti! Hefyd, nid oedd mynd i'r de yn syniad mor dda ag yr oedd yn ymddangos. Dywedir, yn wâr, nid yw'r anwariaid hyn yn newid. Maen nhw'n meddwl y bydd eu defodau'n eu hachub. Barbariaid.”

“Barbariaid? Oni welsoch chi'r gliniadur yn lle'r siaman? Fe wnaeth hynny fy nharo i fel un wâr.”

“Ie, hefyd ble rydych chi'n meddwl eu bod nhw'n darllen am yr aberthau hynafol hynny. Yr eironi mwyaf yw hynny mae'n debyg gen i."

"Oddi chi?"

“Henry Prowse, archeolegydd ac arbenigwr mewn defodau cyfriniol, fy enw i. Mae'n debyg na ddylwn i fod wedi ei ysgrifennu mor braf. Mae'n ymddangos bod ganddyn nhw ddiddordeb yn fy llyfr, yn sicr yn fwy felly na'r beirniaid yn y Post. Rwy'n eithaf cythruddo ei fod yn defnyddio fy ngeiriau, chi siaman sleazy. A oes gennyf unrhyw hawliau, beth am y Cod Rhyngwladol ar gyfer Diogelu Llenyddiaeth? A oes ganddo fy nghaniatâd i ddefnyddio rhan o'm llyfr?'

"Yna siwio ef, byddwch ffwl."

"Fe wnaf hynny hefyd. Wel, byddwn i. Rwy'n meddwl y bydd yn anodd i mi gyfathrebu â'm tafod wedi'i rwygo.'

"Rydych wedi anghofio y galon!"

"Beth? Ai fel yr wyf yn trugarhau wrthynt? Efallai hynny…”

"Roeddwn i'n meddwl y byddech chi prin yn mynd i gwyno gyda'ch calon wedi torri."

“Bydd rhywbeth amdano. Fe'i gelwir yn seryddwr, wedi'r cyfan, nid ydych chi'n gymaint o anwybodaeth."

"Fy Ngwobr Nobel a dwi'n diolch i chi am y gweniaith."

“Mae croeso i chi.” “Pam na wnaethoch chi ddiflannu amser maith yn ôl, Frank? Wedi'r cyfan, chi oedd yn gwybod yn gyntaf."

"Dydych chi ddim yn gwybod y cyfrinair: Merched a phlant yn gyntaf "?

“Beth am: Merched a gwyddonwyr blaenllaw yn gyntaf? Yn enwedig merched hardd. Byddai wedi cael ei drefnu rhywsut gyda'r plant hynny.'

"Fe gewch chi'r peth, ar ôl yr hyn maen nhw wedi'i wneud i chi ..."

"Efo'r?"

"Rydych chi'n gwybod, gyda hynny ...."

“Nid mewn gwirionedd, mae yn erbyn dynoliaeth. Yn erbyn y confensiwn…”

“Yna gallwch chi ei esbonio iddyn nhw. Byddan nhw'n siŵr o'ch clywed chi, gyda'r llais ffistwla hardd yna.'

"Dywedwch wrthyf rywbeth am afiachusrwydd."

"A oeddech chi'n golygu hyn?"

“Wrth gwrs, Henry. Roedd gen i ddiddordeb mawr mewn sut olwg fyddai ar ddiwedd y byd. Wnes i erioed feddwl y byddai dynoliaeth yn cyrraedd mor bell â hyn. Ffrwydrad uwchnofa, bydd hynny'n rhywbeth.'

“Mae'n debyg y byddaf yn eich siomi, ni fyddwch yn gallu ei weld yn dda iawn gyda'ch llygaid ar gau yn y gwydr. Mae'n debyg nad oedd yr aberthau hynny'n helpu llawer. Nawr ein tro ni yw hi. Efallai pe byddem wedi aros i fyny yno yn y gogledd, ni fyddai hyn wedi digwydd i ni.'

"Rydych chi'n iawn. Nawr fe allech chi fwynhau eiliadau hyfryd gydag eirth gwynion. Ond clywais nad ydych chi'n hoffi pobl wedi rhewi yn fawr beth bynnag. Maen nhw'n dweud eich bod chi'n rhoi gormod yn eich dannedd.'

"Dyna ti. Roeddwn i, y ffwl, yn meddwl eich bod yn besimist. Mae'n ddoniol beth bynnag bod dynoliaeth yn goroesi newyn, trychineb ecolegol, rhyfel niwclear, a nawr un haul gwirion ac mae drosodd."

"Rydych chi'n gwybod, fe'i gelwir yn fywyd."

“Wel, mae’r siaman yn nesáu’n araf, felly hwyl fawr, cael amser da yno ar yr allor honno. Stopiwch erbyn rhywbryd, fe gawn ni dipyn o hwyl… Ahem.”

"Dydw i ddim yn gweld pam y dylwn i fynd yn gyntaf."

“Oherwydd fy mod i eisiau gweld sut mae pethau'n troi allan i chi. Roeddwn i bob amser yn dweud wrthych y byddai pethau'n troi allan yn ddrwg i chi. Rwyf am edrych arno nawr fy mod o'r diwedd yn iawn am unwaith. Hwyl felly. Peidiwch â'i jercio'n ormodol, neu ni fydd yn para. hey beth ydych chi'n ei wneud Dw i eisiau gwylio. Pam ydych chi'n meddwl fy mod yn cuddio'r cnewyllyn olaf hwnnw o popcorn?'

"Hei, helo! Nid ydym wedi gweld ein gilydd ers amser maith. Mae'n debyg bod y tro diwethaf o'r blaen ... o'r blaen ...."

"Ydw i'n cyfri ugain eiliad yn ôl?"

"Rydych chi'n iawn! Roeddech chi bob amser yn well mewn mathemateg. Felly mae'n ymddangos, hyd yn oed os byddaf yn marw mewn poen dirdynnol, ni fyddaf yn cael heddwch oddi wrthych. Meiddio actio, gweiddi neu rywbeth felly. Rwyf am fwynhau fy ing mewn heddwch!"

“Ar hyn o bryd mae gen i feddyliau athronyddol o'r fath. Fel, er enghraifft: Sut y tarddodd bywyd mewn gwirionedd, sut y tarddodd y bydysawd, beth yw person o gwbl, a oes gan unigolyn yr hawl i gymryd bywyd rhywun arall..."

"Wnes i ddiffodd yr haearn gartref?"

"Beth?"

"Hefyd, un cwestiwn."

"Ond nid athronyddol."

"Pam ddim. Os caiff ei adael ymlaen, does dim pwynt dychwelyd adref. Dydw i ddim eisiau gweld y bil trydan yna.'

“Bydd y siaman yma yn siŵr o fod yn hapus i’ch helpu chi gyda hynny. Ef a'i gyllell finiog. Felly hwyl fawr, ffrind plentyndod. Ydych chi'n meddwl bod yna fywyd ar ôl marwolaeth?'

“Ar hyd fy oes wnes i ddim meddwl. Pa grefydd sy'n credu yn hynny?'

"Pam?"

"Y byddwn yn cofrestru mor gyflym."

“Yna ni fyddwch yn gallu ei wneud mwyach, byddent yn dal i fod eisiau llawer o arian ar ei gyfer. Un iachawdwriaeth enaid cyflym ynghyd â marwolaeth ddi-boen ynghyd ag un lle yn y nefoedd…”

"Golygfa'r môr os gwelwch yn dda!"

"...gyda golygfa o'r môr ac, wrth gwrs, bwrdd llawn. Onid ydych yn llysieuwr o unrhyw siawns?'

"Nifer"

"Mae'n dda. Mae hynny'n dipyn o arian, a ydych chi hyd yn oed yn mynd i'w dynnu allan o'ch cyflog academaidd?'

“Ac ydyn nhw'n cymryd sieciau? Wedi'i ddatgelu?"

"Nid wyf yn meddwl."

"Dyna anlwc."

“Tybed sut olwg fydd ar ddiwedd yr Haul. Ergyd ofnadwy, fflamau a mwg ym mhobman, damwain fel ar Ddydd y Farn?'

"Mae'n debyg ie. Fe wnaethoch chi anghofio'r sylffwr.'

“Chi, edrychwch i fyny. Ni ddylem ddweud wrth y siaman hwnnw am frysio. Dwi ddim yn hoffi'r haul rhywsut..."

"Efallai y dylen ni blygio ein clustiau, mae'n mynd i fod yn dipyn o ffrae."

Ar y foment honno roedd “PLOP” anferth, gandryll, holl ddinistriol… …a daeth un Cysawd Solar lai i ben…

"Damn it!"

“Sawl gwaith ydw i wedi dweud wrthych chi am newid y bwlb golau hwnnw? Nawr mae'r arbrawf cyfan ar waith. Ond gwnaethoch chi ar bwrpas. O’r cychwyn cyntaf, fe wnaethoch chi anghofio eu bwydo, yna fe wnaethoch chi arllwys sebon arnyn nhw….”

“Doedd e ddim yn bwrpasol, roeddwn i’n eu hoffi… sbriws... ... roedden nhw’n gymaint o darlings. Mae'n ddrwg iawn gen i. I ddinistrio mor wirion ymgais mor hardd. Miliynau o bryderon bach, llawenydd, cariadon ”…

“Os gwelwch yn dda, stopiwch ef. Taflwch y bicer hwnnw i lawr y toiled, ei lanhau, a dechreuaf drosodd. Beth bynnag, nid wyf yn meddwl i mi fod yn llwyddiannus iawn yn yr ymgais hon. Felly brysiwch i’r gwaith… …a newidiwch y bwlb golau hwnnw!”

Roedd yr hynaf, pwysicach, yn cael ei cherdded i ffwrdd gydag urddas a dechreuodd ei chynorthwyydd chwarae gyda'r bwlb golau.

"Mae'n drueni beth bynnag, nid yw'r damn ... bwlb golau eisiau troi ymlaen. Wel, o'r diwedd…”

AC ROEDD GOLAU ….